Kamil, zacznijmy od usystematyzowania jednej rzeczy. Kudi, Parówa, Ryżawy - która z nich to aktualna ksywa Kamila Kudelskiego? :) I z czego one się biorą?:)

- Rafał, nie spodziewałem się, że na początek naszej rozmowy, zaczniesz od pytania z tak humorystycznej kategorii. Powiem szczerze, że uśmiałem się jak to usłyszałem/przeczytałem. Na co dzień „Kudi" to najczęściej używana ksywka w moim środowisku i raczej jej rozszyfrowanie nie powinno stanowić problemu, ponieważ wzięła się ona od mojego nazwiska. Natomiast w/w pseudonimy są mi obce, bo jak już mamy nazywać rzeczy po imieniu to bardziej pasowałoby „Rudy". Pytasz skąd się wzięła? Myślę, że komu jak komu, ale Tobie genezy powstania tego przydomka tłumaczyć chyba nie muszę (serdeczne pozdrowienia dla ognistowłosego redaktora) ;) W życiu prywatnym czy na boisku często używa jej mój serdeczny przyjaciel, który akurat z włosami miał nie po drodze.

Twoja przygoda z piłką trwa już wiele lat. Jak to się wszystko zaczęło?

- Chciałoby się powiedzieć - książkowy przykład. Szczególnie w dobie, kiedy nie było takiego dostępu do Internetu jaki jest obecnie. Dzieci nie siedziały wtedy w domach i nie grały na komputerze lub konsoli, tylko korzystały z tego co oferowało podwórko. Tak się składało, że moje osiedle dysponowało boiskiem, szkoda tylko, że nie takim jakie mamy obecnie dostępne czyli ze sztuczną murawą. Ale ja i tak korzystałem z tego dobrodziejstwa non stop. Najchętniej nie wracałbym do domu a co za tym idzie - nie chodził do szkoły :) Tym faktem dałem do zrozumienia rodzicom, że dobrze by było znaleźć jakieś miejsce, w którym mógłbym doskonalić się piłkarsko. I tak bodajże w wieku 8 lat mama zaprowadziła mnie na trening klubu sportowego CWKS Legia Warszawa. Jak to mawia klasyk - reszta to już historia.

Wiemy że kopiesz obecnie z Błoniance Błonie ( 4 liga ). Czy są jeszcze szanse, abyś zagrał gdzieś wyżej ? Żyjesz taką nadzieją, czy już dawno ją porzuciłeś?

- Nadzieja zawsze jest, ale nie na tym etapie życia na jakim obecnie jestem. IV liga traktowana jest jak liga amatorska, w której można pogodzić pracę z treningami. Rozgrywki wyżej wiążą się z tym, że trzeba by rzucić pracę i skupić się tylko na piłce. Dlatego od dawna porzuciłem pomysł bycia piłkarzem i szukania szczęścia w wyższych klasach rozgrywkowych. Skupiam się tylko i wyłącznie na utrzymaniu Błonianki, ponieważ mamy teraz reorganizację i w przyszłym sezonie obie grupy IV ligi będą połączone (z 16 drużynowej ligi utrzyma się tylko 6 zespołów). Cel jest więc ambitny, ale patrząc na potencjał zespołu - jak najbardziej wykonalny.

Wracamy do Ligi Fanów. W Agresywnych Ochota bardzo ważną rolę odgrywa Andrzej Niemirski. Wiemy, że stara się trzymać Was krótko. Udaje mu się? :) I czy obecność takiej osoby w drużynie, która wszystko organizuje, jest potrzebna?

- Andrzej to dla mnie człowiek instytucja, chodząca legenda, dla niektórych postrzegany jako autorytet. Sądzę, że wiele osób jak słyszy Agresywni Ochota to myśli Andrzej Niemirski. Trzymać krótko? Jesteśmy dorosłymi ludźmi i wiemy o jakie cele gramy, dlatego specjalnie „pilnować" nas nie trzeba. Andrzej ma do nas pełne zaufanie, można powiedzieć, że przekazał przysłowiową pałeczkę mi i Michałowi Prażuchowi . Od zeszłego sezonu ja z Prażim staramy się dobierać ludzi do drużyny i pilnować wszystkiego wokół niej. Oczywiście Andrzej ma końcowy głos w podejmowanych decyzjach.

Teraz trochę bardziej prywatnie. Klub, któremu kibicujesz, to ... ? I dlaczego nie Inter Mediolan? :)

- Bliskie mojemu sercu są dwa kluby: Milan oraz Barcelona. Nie jest to Inter, ponieważ nikt o zdrowych zmysłach nie kibicowałby drużynie w której gra (Prażi musiałem) Yuto Nagatomo. Po drugie - Mediolan zawsze jest, był i będzie czerwono-czarny i nigdy nie będzie inaczej.

A gdybyś miał wymienić zawodnika, który Twoim zdaniem jest wzorem dla najmłodszych, dopiero rozpoczynających swoją Wielką Piłkarską Przygodę, to kto by to był i dlaczego?

- Bez wahania zawodnik od którego mogą się uczyć młodzi adepci piłki nożnej to Michał „Sztangeland" Prażuch. Nie dość, że to talent czystej wody to jeszcze człowiek z niego złoty. Obunożny, drybling i szybkość jak u Turbo Grosika, sylwetka atlety, ostatnio nawet poczynił postępy w bramce. Poza tym prowadzi zdrowy tryb życia, jedzenie bezglutenowe, dieta 2500 kcal, do tego zero nałogów. Człowiek inteligentny, oczytany, kulturalny. Dlatego myślę, że taka osoba jak on może być wzorem dla młodych chłopców, którzy stawiają swoje pierwsze kroki w swojej piłkarskiej przygodzie.

I na koniec – czy to prawda, że bez względu na miejsce, porę oraz to, jak bardzo jesteś już najedzony, zawsze masz ochotę na... sernik? :)

- Zgadza się - sernik to mój ulubiony deser, który jest dla mnie czymś, czym dla Tomka Hajty truskawka na torcie. Dobry kawałek tego wykwintnego ciasta w zupełności studzi mój apetyt na dalsze jedzenie. Jest czymś w rodzaju hamulca układu pokarmowego. Długa historia i dziwny przypadek :)

Ok, nie wnikamy :) Dzięki za wywiad i życzymy powodzenia w nowym sezonie!

Zapraszamy na nasz profil na Facebooku, gdzie regularnie zamieszczamy newsy, zdjęcia, czy inne ciekawostki z naszych rozgrywek - www.facebook.com/LigaFanow.6tki