Kiedy w 2015 roku zakładaliśmy Warsaw Bandziors, byliśmy kilkoma kumplami ze szkoły, którzy chcieli pograć razem poza wfem. Nasza drużyna powstała wyłącznie z pasji do najpiękniejszego sportu na świecie, jakim jest oczywiście futbol. Z roku na rok dołączali do nas kolejni znajomi i, co tu dużo mówić, rośliśmy w siłę.

 Piękne czasy 3 ligi Playarena, kiedy umawiając się na niedzielę na godzinę na jedenastą na mecz wiedzieliśmy, że półgodzinne opóźnienie trzeba wliczyć raczej z miejsca. I klasyczny tekst: " czekamy na jednego, zaraz ma być", który padał w zasadzie co tydzień. Pojedynki z drużynami o wdzięcznych nazwach jak "Warsaw Coś Tam" i "Do Przerwy 0,7 FC", wyjazdy na drugą stronę Warszawy, do dzielnic, o których istnieniu nawet nie wiedzieliśmy, a wszystko po to, by wygrać różnicą 30 bramek i wracać kolejne półtorej godziny do domu.

Tak było na początku, ostatnie lata wyglądały jednak zgoła inaczej. Przez ostatnie 3 sezony mierzyliśmy się z najlepszymi zespołami warszawskiej Playareny w I lidze, a do tego większość z nas zdobyła prawo jazdy, więc nawet wyjazdy do Marek lub na Tarchomin były nam niestraszne. I tak rok po roku zdobywaliśmy cenne doświadczenie, aby w sezonie 21/22 zostać wicemistrzem Warszawy i wystąpić na eliminacjach mistrzostw Polski, gdzie zabrakło nam jednej bramki do awansu na ścisłe finały. 

W obecnym sezonie postanowiliśmy poszukać zmiany i tak trafiliśmy na awfowskie boiska do Ligi Fanów. Zaczynamy od I ligi, czyli drugiego poziomu rozgrywek, ale w pierwszym meczu już zaznaczyliśmy swoją pozycję, wygrywając ze spadkowiczem z Ekstraklasy Mixamator 9:2. Jedno jest pewne, tanio skóry nie sprzedamy.

Mimo, że z pierwotnego składu została nas już garstka, jedna rzecz pozostała niezmienna: jesteśmy paczką boiskowych kumpli, którzy lubią spotkać się w niedzielny wieczór, pośmiać się trochę i zaprezentować kawał solidnego, orlikowego futbolu.